تا انتها بخوانید، خسته و بی انگیزه و بی حوصله نباشید؛ وقتی تمایل به متوقف کردن مطالعه می یابید، این کار را نکنید. آیا می دانید که همان طور که در فرآیند تندخوانی هسته‌های محتوایی به پیش می روید، مفاهیمی برایتان مشخص تر می شوند؟ بعد از اتمام مطالعه، آن چه را که یاد گرفته اید بازخوانی کنید، به داده‌ها‌یی که به نظر نامشخص می آیند رجوع کنید .
وقتی که شروع به مطالعه می کنید، باید:
قادر به یافتن پاسخ ایی برای سوالاتی که به آن ها مواجه می شوید باشید.
به سوالات راهنما در هر فصل پاسخ دهید (ممکن است با این سوالات در شروع یا پایان هر فصل مواجه شوید).
از کلمات یا عبارات مهم یادداشت برداری کنید – زیرآنها خط کشیده و یا مورب نوشته شده اند یا برجسته شده اند.
در یک زمان فقط یک بخش را بخوانید، و پس از آن خلاصه ی هر بخش را با صدای بلند مرور کنید.
به زیرتوضیحات واقع در زیر جدول ها، تصاویر و نمودارها اهمیت ندهید.
متون مشکل را با دقت خوانده و جذب کنید، از توقف و دوباره خوانی بخش هایی که شفاف نیستند، ترس به خود راه ندهید.
افراد چگونه مطالعه میکنند
در مقایسه با ذهن ناهشیار ما که ذهن غیر که ۱۱ میلیون بایت اطلاعات را در هر ثانیه جذب می کند، ذهن هشیارما ۱۶ بایت اطلاعات را در هر ثانیه می گیرد. آیا می توانید طور دیگری فکر کنید؟
به این علت است که ما هشیارانه از انجام دادن زواید بیهوده بدمان می آید – چرا که این عمل نظم و تلاش (بیهوده ای ) می طلبد. ذهن ناهشیار، مقادیر زیادی از اطلاعاتی که از اندام های حسی ما می آیند، همانند تنفس و ضربا قلب و گردش خون را پردازش می کند؛ و توجهی به فرآیندهای احساسی و غریزی ندارد.
چشمان ما ابزار اولیه ی مطالعه کردن هستند، فقط وقتی اطلاعات را می گیرند که متوقف شوند. اگر بخواهید می توانید درستی این موضوع را با نگه داشتن یک کناب در مقابل افراد و خواندن بخش معینی از آن توسط آن ها دریابید.
به چشمان آنها نگاه کنید و به آنها نگویید که چه چیزی مشاهده می کند. آن چه که درک می شود در واقع به این صورت است؛
حرکت توقف خواندن، حرکت توقف خواندن، و به همین صورت. آنها که تندخوانی می کنند، تعداد توقف ها را با به حداکثر رساند تعداد لغات دریافتی در هر توقف چشم، به حداقل می رسانند.
تمرین مختصر
این تمرین به حرکات موثر چشم کمک می کنند. سعی کنید به جملات پایین به سه شیوه نگاه کنید:
بر توجه خود تمرکز کنید: در ابتدا فقط به حرف ” م” در کلمه ی موفقیت نگاه کنید.
دوم اینکه تمرکز خود را تنظیم کنید: طوری نگاه کنید که قادر باشید به تمام کلمه ی ” موفقیت” نگاه کنید.
سوم اینکه در حال مشاهده ی سه یا تعداد بیشتری کلمه، تمرکز خود را تنظیم کنید.
از آنجا که نمی توانید همزمان سه کلمه را به زبان بیاورید، قادر نیستید آوای هر سه کلمه را نیز هم زمان با خواندن آنها تولید کنید. بنابراین حذف نمودن آواسازی از فکر ضروری است. اگرچه که خیلی از افراد فکر می کنند که آواسازی برای ربط دادن کلمات به مفاهیم ضروروی است؛ تجربه ی رایج نشان می دهد که این چنین نیست. برای مثال وقتی کسی از یک مکانیک در مورد چگونگی کار کردن یک ماشین سوال کند، مطمئنا او قادر به پاسخگویی است اما در چگونه واکنش دادن، مشکل خواهد داشت. موضوع این چنین فکری قدری پیچیده و چند بعدی است و در یک فرم خطی (طولی) مورد ارزیابی قرار می گیرد. مکانیک مورد نظر در برابر مسائل پیش آمده در حرفه اش، با مفاهیم دست و پنجه نرم می کند، تصویرسازی کرده و پاسخ را می یابد، بدون اینکه افکار را در لغات ادغام کند.
خیلی از افراد تمایل دارند که همانند کودکان مطالعه کنند، حرف به حرف یا در شرایط بهتر کلمه به کلمه. حقیقت این است که ما حرف به حرف یا کلمه به کلمه مطالعه نمی کنیم، بلکه این چشمان ما هستند که بر روی محدودیتی از کلمات ثابت می شوند. به شیوه ی حرکت ماهیچه ی چشم خود در هنگام خواندن یک متن چاپی توجه کنید. شاید همانطور که مطالعه می کنید در خواندن قالب محدودی از کلمات موثر عمل می کنید. بازه ی زمانی که طی آن چشمان شما بر روی یک لغت تکیه می کند را ” ثابت شدگی” می نامند.
افرادی که تندخوانی می کنند طوری ورزیده می شوند که حرکات ظریف چشم خلق می کنند، درحالی که سایر افراد با حرکاتی صرفا خرد شده مطالعه می کنند. این شیوه بدین علت تندخوانی ایجاد می کند که کلمات به صورت هم زمان دریافت و جذب می شوند نه به صورت یک کلمه در یک زمان
